در این مقاله با نخستین رابط مغز به مغز انسانی آشنا خواهید شد.
در روزهای اخیر خبرهای «مغزی» زیادی داشته ایم، از خوانش حروف الفبا از ذهن تا رشد دادن بافت مغز درون ظرف پتری. به جز اینها گروه های تحقیقاتی مختلفی هم در سراسر دنیا در حال واکاوی مغز هستند. آنچه تحقیق و مطالعه روی مغز را جالب تر می کند این است که درواقع این خودِ مغز است که همه این پژوهش ها را پیش می بَرد و در نهایت قرار است که به «خود شناسی» برسد.
اما بخوانید از خبری تازه از دنیای شگفت انگیز مغز و ذهن آدمی که این بار پژوهشگران دانشگاه واشنگتن ایالات متحده موفق به ساخت نخستین رابط مغز به مغز غیر تهاجمی شده اند. صفت «غیر تهاجمی» این رابط، به این معناست که برای انجام دادن عملیات نیازی به وارد کردن وسیله ای به بدن نیست.
صبر کنید، هنوز قسمت تعجب آور خبر مانده؛ در این پروژه‌ی تحقیقاتی یکی از پژوهشگران به نام راجش رائو، با موفقیت توانسته یک سیگنال از مغز خود را از طریق اینترنت به مغز همکارش، آندریا ستوکو، ارسال کند و انگشتان او را روی صفحه کلید به حرکت در آورد.
البته آنها به این نکته مهم هم اشاره کرده اند که شرایط انجام دادن آزمایش ایده آل بوده و در ضمن وسیله ای که از آن با عنوان «بسیار تخصصی» یاد شده، پوشیده بودند. همچنین این آزمون تحت قوانین سخت بین المللیِ آزمایش روی انسان ها صورت گرفته.
آنها برای تکمیل آزمایش خود از یک ارتباط اسکایپی غیر ویدیویی، یک صفحه کلید، یک کلاه که در آن الکترودهایی تعبیه شده بوده و یک کلاه شنای دیگر به عنوان محل سیم پیچ تحریک مغناطیسی استفاده کرده اند. سیم پیچ تحریک مستقیماً روی کورتکس موتور سمت چپ آندریا ستوکو قرار داده شده. خوب است بدانید کورتکس موتور چپی مغز حرکات دستان را کنترل می کند.
بنا به گفته پژوهندگان این نخستین بار است که ارتباط مغز به مغز انسانی انجام می شود اما پیش از این ارتباط مغز به مغز بین دو موش در دانشگاه دوک و همچنین مغز انسان با مغز موش در دانشگاه هاروارد تجربه شده بود.
آندریا ستوکو، محقق و داوطلب آزمایش: «اینترنت تا کنون راهی برای ارتباط رایانه ها بود و حالا می تواند راهی برای ارتباط مغزها هم باشد. ما می خواهیم دانش موجود در یک مغز را بگیریم و مغز به مغز انتقالش دهیم.»
شرح آزمایش به نقل از وبگاه دانشگاه واشنگتن
رائو به صفحه رایانه نگاه کرد و یک گیم ساده ویدیویی را با ذهنش بازی نمود. وقتی می خواست توپ جنگی را به هدف شلیک کند، حرکت دست راستش را تصور کرد (با دقت و نه اینکه واقعاً این کار را بکند) تا دکمه آتش زده شود. تقریباً در همان لحظه، ستوکو، که گوشگیرهای خنثی کننده سر و صدا به گوش داشت و به صفحه رایانه نگاه هم نمی کرد بدون اراده انگشت اشاره خود را برای فشردن کلید اسپیس صفحه کلید به منظور آتش کردن توپ جنگی جلو برد. او حسی که در آن لحظه غیر ارادی داشته را به یک تیک عصبی تشبیه کرده.
چنتل پرت، استادیار روان شناسی در موسسه آموزش و دانش های مغزی دانشگاه واشنگتن در توضیح نحوه انجام شدن این آزمایش بیان داشته که آنها یک مغز را به پیچیده ترین رایانه ای که بشر تا کنون روی آن تحقیق کرده وصل کرده اند البته آن رایانه هم چیزی جز یک مغز دیگر نبوده!
همچنین به گفته این پژوهشگران در آینده می توان از فناوری های این چنینی در کمک به معلولان برای برقراری ارتباط و رساندن پیام به دیگران بدون نیاز به کلام استفاده کرد مثلاً کسانی که از ناتوانایی های ارتباطی رنج می برند بتوانند نیازهای خود مثل آب، خوراک و هر جیز دیگر را به اطلاع پرستارشان برسانند.
جالب بود، نه؟ اگر گفته آندریا ستوکو به حقیقت بپیوندد شاید درب مدارس هم تخته شود. شما چه فکر می کنید.
دیدگاه خود را بنویسید