دوربین های مداربسته براساس نوع لنز دوربین

به نظر می رسد که قطعاً ارزش دارد که لنزهایی با مقدار زوم متغیر انتخاب کنید. اما آنها علاوه بر قیمت بالای خود دارای معایبی نیز هستند. اول از همه، باید پیکربندی شود، و این یک فرآیند نسبتا دشوار است، به خصوص برای کسانی که تجربه ای در این زمینه ندارند. یافتن نسبت بهینه فاصله کانونی و وضوح و همچنین اعمال فیلترهای نور برای تیره کردن تصویر ضروری است، زیرا ضبط در تاریکی انجام می شود. علاوه بر این، لنزهای با تنظیم فاصله کانونی نسبت دیافراگم بدتری دارند و فروشندگان اغلب در این مورد چیزی نمی گویند. در عمل معلوم می شود که چنین تجهیزاتی در هنگام غروب تصویر بدی را منتقل می کند که بسیار بدتر از تصویری است که در نور ساخته شده است. در حین کار، چنین لنزهایی اغلب عدم تمرکز را تجربه می کنند – این به دلیل عوامل نامطلوب آب و هوایی و تأثیرات خارجی است. بنابراین، در صورت عدم نیاز واقعی به خرید لنزهای زوم ، می توان هزینه ایجاد دوربین مداربسته را کاهش داد.

مواد بدنه لنز و لنزهای آن :

 از یک طرف، موادی که بدنه لنز از آن ساخته شده است، تأثیری بر کیفیت ضبط ندارد. اما قاب پلاستیکی به راحتی با کوچکترین ضربه ای تغییر شکل می دهد. این در نهایت لنزهای داخل را منحرف می کند. این به نوبه خود باعث تغییر در زاویه دید یا کاهش وضوح می شود. در مورد خود لنزها، آنها همچنین می توانند از پلاستیک ساخته شوند. در این صورت هزینه کمتری خواهند داشت اما به مرور زمان ممکن است کدر شوند. این بر کیفیت تصویری که لنز زوم می کند تأثیر می گذارد.

وضوح و فرمت ماتریس :

 اغلب، فرمت های ماتریسی از 1/3 تا ½ برای دوربین مداربسته استفاده می شود. لنز باید طوری انتخاب شود که با این فرمت مطابقت داشته باشد یا حتی بزرگتر باشد. در صورت عدم رعایت چه اتفاقی می افتد؟ حتی در حداقل فاصله کانونی، لکه های سیاه در گوشه ها ظاهر می شوند. سازندگان لنز ،وضوح آن را نشان می دهند تا بتوانید درک کنید که آیا لنز برای این پارامتر در دوربینی که در آن استفاده می شود مناسب است یا خیر. اما وضوح واقعی لنزها در مگاپیکسل نشان داده نمی شود، بلکه به شکل “خط / میلی متر” است. معیار دیگر وضوح در لبه های تصویر است. لنزها به گونه ای ساخته می شوند که وضوح نوری نسبت به مرکز به سمت لبه های لنز کاهش می یابد. بنابراین، هنگام انتخاب، باید مشخص کنید که چگونه لنز با وضوح بالا می تواند نه تنها در مرکز، بلکه در امتداد لبه ها ایجاد کند.

فاصله کانونی و زاویه دید :

این شاخص باید با توجه به اندازه منطقه مشاهده انتخاب شود. به عنوان مثال، اگر سایر اشیاء با نور نزدیک به لنز دوربین بیفتند، زمان نوردهی به طور خودکار با توجه به مقدار متوسط ​​روشنایی در کادر کاهش می یابد. فاصله کانونی مهمترین جنبه ای است که تعیین می کند دوربین فیلمبرداری چقدر عریض و چقدر فاصله دارد. در میلی متر اندازه گیری می شود – این فاصله i بین نقطه انتهایی لنز و ماتریس ویدیویی است که تصویر به آن منتقل می شود. رایج ترین فاصله کانونی در دوربین های مدرن 3.6 میلی متر است. این تقریباً شبیه زاویه دید چشم انسان است. چنین لنزهایی به طور گسترده در اماکن کوچک اداری یا مسکونی استفاده می شود. اما، هنگام انتخاب یک فاصله کانونی برای مشاهده، باید درک کرد که هرچه کوچکتر باشد، دوربین می تواند میدان دید بزرگتری را پوشش دهد. هرچه فاصله کانونی لنز بزرگتر باشد، تصویر با جزئیات بیشتر خواهد بود، اما منطقه پوشش کوچکتر است. اگر به یک نمای کلی از قلمرو اشیا در کانون لنز نیاز دارید، بهتر است به لنزهای زاویه باز توجه کنید. در داخل اشیاء، زمانی که شما نیاز به تشخیص جزئیات کوچک دارید، فاصله کانونی زیاد به شما کمک می کند.

شاخصی مانند زاویه دید محصول به ما می گوید که پوشش لنز در طول فرآیند عکسبرداری چقدر قابل توجه است. در مورد زاویه باز، معمولاً در مورد لنزهایی صحبت می کنیم که فاصله کانونی آنها تا 3.6 میلی متر است. آنها منطقه بزرگی را پوشش می دهند، اما به قیمت پایین آمدن کیفیت جزئیات. برای از پیش تعیین کردن زاویه دید مورد نیاز لنز، لازم است یک جفت نقطه مورد انتظار در تصویر انتخاب شود. پس از آن توسط یک خط مستقیم به محل قرارگیری دوربین متصل شده و زاویه بین این خطوط مستقیم اندازه گیری می شود.